தூது - சிற்றிலக்கியம்

தூது 

        ஒருவர் மற்றொருவரிடத்து மக்களையோ அல்லது அஃறிணைப் பொருள்களையோ தூது அனுப்புவதாக அமைந்த இலக்கியம் ஆகையால் இதற்குத் தூது இலக்கியம்.

         காதலாலோ  துயரத்தாலோ ஆண் அல்லது பெண் தூது அனுப்புவது.
              
         அஃறிணைப் பொருளைத் தூது சென்று வருமாறு அனுப்புவது;  அவர்களிடம் மாலை வாங்கி வருமாறு தூது செல்லும் பொருளிடம் வேண்டுவது. 

                                                           
                ‘பச்சை விளக்கு’ திரைப்படத்திற்காக  கண்ணதாசன்- தூது செல்ல ஒரு தோழி வேண்டி தலைவியின் பாடல்.

தூது செல்ல ஒரு தோழி இல்லையென

துயர் கொண்டாயோ தலைவி                                                  

துள்ளும் காற்று வந்து மெல்ல சேலை தொட

சுகம் கண்டாயோ தலைவி

அன்று சென்றவனை இன்னும் காணவில்லை

என்ன செய்வதடி தோழி

தென்றல் தொட்டதடி திங்கள் சுட்டதடி

கண்கள் வாடுதடி தோழி......................

              ‘பதினாறு வயதினிலே’ திரைப்படத்திற்காக கங்கை அமரன்  அவர்கள் பூவையும் காற்றையும்  குயிலையும் குருவியையும் மயிலையும் பறவைகளையும் தூது விடுகிறார்.   இந்தப் பாடலைப் பாடிய எஸ். ஜானகி அம்மாவுக்கு தேசிய விருதைப் பெற்றுத் தந்தது.
                                                             
                                                              

செந்தூரப் பூவே! செந்தூரப் பூவே! ஜில்லென்றக்  காற்றே!                                           என் மன்னன் எங்கே? என் மன்னன் எங்கே? நீ கொஞ்சம் சொல்லாயோ? செந்தூரப் பூவே! தென்றலைத் தூது விட்டு ஒரு சேதிக்குக் காத்திருப்பேன்! கண்களை மூட விட்டு இன்பக் கனவினில் நான் மிதப்பேன்! கன்னிப் பருவத்தின் வந்தக் கனவிதுவே! என்ன இனிக்கிது அந்த நினைவதுவே! வண்ணப் பூவே! தென்றல் காற்றே!  என்னைத் தேடி சுகம் வருமோ? – செந்தூரப் பூவே! நீலக் கருங்குயிலே! தென்னைச் சோலைக் குருவிகளே! கோலமிடும் மயிலே! நல்ல கானப் பறவைகளே! மாலை வரும் அந்த நாளை உரைத்திடுங்கள்! காலை வழியெங்கும் பூவை இறைத்திடுங்கள்! வண்ணப் பூவே! தென்றல் காற்றே!  என்னைத் தேடி சுகம் வருமோ? – செந்தூரப் பூவே!       ‘அச்சமில்லை அச்சமில்லை’ திரைப்படத்தில்  வைரமுத்து அவர்கள் தண்ணியத் தூது விடுகின்றார்.                                                                                                                                                                                                                மேகத்த தூது விட்டா தெச மாறிப் போகுமோன்னு தண்ணிய நான் தூது விட்டேன் தண்ணிக்கு இந்தக் கன்னி சொல்லி விட்ட சேதியெல்லாம் எப்ப வந்து தரப்போற எப்ப வந்து தரப்போற......................              ‘காக்க காக்க’  திரைப்படத்தில்  தாமரை அவர்கள் தூது காற்றிலா, கனவிலா என்று கேட்கிறார். தூது வருமா தூது வருமா                                              காற்றில் வருமா கரைந்து விடுமா கனவில் வருமா கலைந்து விடுமா.....................      திருக்குறளில் தூது என ஒரு அதிகாரமே இருக்கிறது. தூது என்றால் செய்தி என்று பொருள். செய்தியைச் சொல்பவன் தூதன். பெண்பாலாயின் தூதி. தோழி தாயே பார்ப்பான் பாங்கன் பாணன் பாடினி இளையர் விருந்தினர் கூத்தர் விறலியர் அறிவர் கண்டோர் யாத்த சிறப்பின் வாயில்கள் என்ப. இப்படிப் பன்னிரண்டு பேரைமட்டும் தூது செல்வதற்கு உரியவர்களாகத் தொல்காப்பியர் சொல்கிறார்.  தூது நூல்கள் யாவுமே பதினேழாம் நூற்றாண்டுமுதல் பாடப்பட்டவை. அதற்கு முன் தனித் தூது நூல்கள் கிடையாது.  இலக்கியங்களில்       சங்க இலக்கியங்களில், அகப்பொருள் நிலையிலும் புறப்பொருள் நிலையிலும் தூதுச் செய்திகள் அமைவதைக் காணலாம். ‘தூது வந்தன்றே தோழி‘-  கலித்தொகையில் இடம் பெற்றுள்ளது.

             

சத்திமுத்தப் புலவர் சங்க காலப் புலவர்களில் ஒருவர்.   சத்திமுத்தம் என்னும் ஊரில் பிறந்தவர். இவர் வறுமையால் தளர்வுற்று தம் ஊர்விட்டு அயலூர் சென்று ஒரு குட்டிச் சுவரின் அருகில் குளிருக்கு ஒதுங்கியிருக்கும் போது நாரை ஒன்று மேலே பறக்கக் கண்டு, வறுமையிலும் தன் பிரிவாலும் வருந்திக் கொண்டிருக்கும் தன் மனைவிக்கு அதைத் தூதாக அனுப்புவது போல நாராய் நாராய் செங்கால் நாராய் பழம்படு பனையின் கிழங்கு பிளந்தன்ன பவளக் கூர்வார்ச் செங்கால் நாராய் நீயுநின் மனைவியும் தென்றிசைக் குமரியாடி வடதிசைக்கேகுவீராயின் எம்மூர்ச் சத்திமுத்த வாவியுள் தங்கி நனைசுவர்க் கூரைக் கனைகுரற் பல்லி பாடு பார்த்திருக்குமென் மனைவியைக் கண்டு "எங்கோன் மாறன்வழுதி கூடலில் ஆடையின்றி வாடையின் மெலிந்து கையது கொண்டு மெய்யது பொத்திக் காலது கொண்டு மேலது தழீஇப் பேழையுள் இருக்கும் பாம்பென உயிர்க்கும் ஏழையாளனைக் கண்டனம் எனுமே" -என்ற பாடலைப் பாடினார்.               அந்த நேரத்தில்  அங்கு நகர சோதனைக்கு வந்த மாறான் வழுதி என்ற அரசன் இச்செய்யுளைக் கேட்டு தான் நாரையின் மூக்கிற்குப் பல அறிஞர்களிடமும், நூல்களிடமும் உவமை காணாது தேடிக்கொண்டிருந்த போது பனங்கிழங்கின் உவமையைக் கேட்டுக் களிப்புற்று, தன் மீது போர்த்தியிருந்த உத்தரீயம் என்ற மேலாடையினை அவர் மீது எறிந்தான். தன் சேவகரை விட்டு அவரைத் வருவித்து வேண்டியது வழங்கினான். மூவரையன் விறலி விடு தூது               விறலி விடு தூதுகள் யாவும் சிற்றின்பம் பேசி, நல்லின்பம் பேண அறிவுறுத்துவது.  நோக்கம் சிற்றின்பம்தான் என்பது தெளிவு. நற்குடிப் பிறந்தார் காமம் துய்க்க தாசி வழிச் சேரல், பொருள் இழத்தல், அவமானப்பட்டு, தாசியால் துரத்தப்பட்டு,  விறலியைத் தூதுவிட்டு, குடும்பத்தைச் சேர்ந்து மனைவி மக்களுடன் இன்பமாக வாழ்தல். மூவரையன் விறலி விடு தூது இயற்றியவர் மிதிலைப்பட்டி சிற்றம்பலக் கவிராயர் .               விறலி என்பவள் யாழிசை, மிடற்றிசை, நாட்டியம் போன்ற கலைகளில் சிறந்த மதங்கி. கெட்டு அழிந்தபின், அவளை மனைவியிடம் தூது அனுப்புவது தான் இவற்றின் சாரம். இளையதாசியைப் பற்றி: மீனுக்கு உணவூட்டி வீசுகின்ற தூண்டில் என மானுக்கு இரு கண்ணில் மைய்யுமிட்டாள் – செஞ்சொற் கலையெல்லாம் கற்றுக் கிடந்தாள் சங்கீத நிலையெல்லாம் சாதித்து நின்றாள் – துலையாப் பரதவிதம் அத்தனையும் பார்த்தாள் மதன்நூல் சுரதவிதம் அத்தனையும் தோய்ந்தாள் – இருதனமும் நண்ணிப் புடைக்கும் முன்னே நாகக் குருளையப்போல் கண்ணில் பரபரப்பும் காட்டினாள்               ‘இருதனமும் நண்ணிப் புடைக்கும் முன்னே’ என்கையில் தாசியின் இளமை சுட்டப் பெறுகின்றது.   ‘நாகக் குருளையைப் போல் கண்ணில் பரபரப்புக் காட்டினாள்’ என்கையில் யானைக் குட்டியைப் போல் கண்களில் பரபரப்புக் காட்டியதாகப் பொருள்.              காசு கொடுத்தால் யாருடனும் கூடலாம் என்பது தாசிகுலத் தர்மம். கிழத்தாசி, இளைய தாசிக்கும் கூறும் அறிவுரைகள் சில : பெட்டிச் சுமை எடுக்கும் பேயனும் கைக்காசு தந்தால் கட்டிச் சுகம் கொடுக்கக் கட்டளை காண் முக்கொடி செம்பொன் முடிப்புக் கொடுத்தாலும் கொக்கோக மார்க்கருடன் கூடாதே -இதில் கொக்கோக மார்க்கர் என்பது கலவி நுணுக்கங்களில் கற்றுத் துறை போகிய விற்பன்னர் என்று பொருள் படும். இலக்கியவாதிகள் பற்றியும் ஒரு எச்சரிக்கை உண்டு. பொன் போலத் துதிக்கும் புலவரை நீயும் துதித்துப் பின் போய் கும்பிட்டு அனுப்பிப் பின்னை வா இலக்கியவாதிகளிடம்  பொருள்பெற இயலாது,  வேண்டுமானால் ஒரு வெற்று வாழ்த்துக் கவிதைதான் கிடைக்கும் என்பதைப்  தாசியும் தெரிந்து வைத்திருக்கிறாள்.  விறலி விடு தூது நூல்கள் 1.   அலைவாய் விறலி விடு தூது. 2.   ஆறை அழுகப்ப முதலியார் விறலி விடு தூது. 3.   கூளப்ப நாயக்கன் விறலி விடு தூது. 4.   சங்கர மூர்த்தி பேரில் விறலி விடு தூது. 5.   சிதம்பபேரசர் விறலி விடு தூது. 6.   சின்னணைஞ்சுத்துரை விறலி விடு தூது 7.   செண்டலங்காரன் விறலி விடு தூது 8.   சிவசாமி சேதுபதி விறலி விடு தூது. 9.   தெய்வச் சிலையார் விறலி விடு தூது. 10. நண்ணாவூர் சங்கர சுவாமி வேதநாயகி அம்மன் விறலி விடு தூது. 11. நாதையன் விறலி விடு தூது. 12. பழனியாண்டவர் விறலி விடு தூது. 13. பழனியாண்டவர் விறலி விடு தூது. 14. பாபநாசம் விறலி விடு தூது. 15. விறலி விடு தூது. 16. விறலி விடு தூது. 17. வீரைத் திருவேங்கடவன் விறலி விடு தூது (அ) மூவரையன் விறலி                  விடு தூது     18. வையாபுரிப் பிள்ளை விறலி விடு தூது. 19. கலைஞர் கருணாநிதி விறலி விடு தூது.                           சிதம்பரேசுவரர் விறலிவிடு தூது ஒன்று, கூளப்ப நாயக்கன் காதல் என்பது மற்றொன்று. முதலாவது நூல் மாரிமுத்துப் பிள்ளை என்பார் இயற்றியது. மனைவியைவிட்டு தாசியிடம் அலைந்த ஒருவன், பிறகு மனம்திருந்தித் தன் மனைவியிடம் திரும்பி வரமுயற்சி செய்வது இந்த நூலின் கதை. கோபித்துக் கொண்ட மனைவியிடம் ஒரு விறலியைத் தூதாக அனுப்பி அவள் தன்னை ஏற்றுக் கொள்ளுமாறு செய்வது நூலின் இறுதிப்பகுதியாக அமைகிறது. கூளப்பநாயக்கன் விறலிவிடுதூது நூலும் ஏறத்தாழ இதே பாணியில் அமைந்ததுதான்.       ஒரு கற்பனை தாசியை உருவாக்கி, அவளுடைய ஜாலங்களையும் அவள் தாய்க்கிழவியின் சாகசங்களையும் வரிசைப்படுத்திக் காட்டி ஆசிரியர் தாசி வலையில் விழவேண்டாம் என்று எச்சரிக்கிறார் ஆசிரியர். ஒவ்வொரு ஆணும் தன் நிறையைப் பேணிக் கொண்டு தன் கற்புமிக்க மனைவியுடன் இல்லறம் நடத்தி வருவானானால், வேசியர் இருக்கமாட்டார்கள், ஏமாற்ற மாட்டார்கள் என்னும் கருத்தை வலியுறுத்துகிறது. என்பாலில் கூட்டிவைத்த யாழ்விறலிக்கு ஆடைநிதி அன்பாய்க் கொடுத்து ஊர்க்கு அனுப்பியே- துன்பம் தீர்ந்து அன்று முதலாய் அளகேசனைப்போல நன்றிபெற வாழ்ந்திருந்தேன் நான் என்பது இந்த நூலின் முடிவுப் பகுதி. புறநானூற்றுப் பாடல்:                                       அதியமான் என்ற மன்னனுக்காக ஒளவையார் என்ற புலவர்தொண்டைமான் என்ற அரசனிடம், போர் மேற்கொள்ள வேண்டாம் என்று வலியுறுத்துவதற்காகத் தூது சென்றதாகப் புறநானூற்றுப் பாடல்  கூறுகிறது.       தமிழ்விடுதூதில், மதுரைச் சொக்கநாதரிடம் காதல் கொண்ட தலைவி தன் காதலைத் தெரிவித்து அவர் இசைவறிந்து வருமாறு தமிழைத் தூதனுப்பி வைப்பதாகப் பாடப் பெற்றுள்ளது. 268 கண்ணிகள் இதில் உள்ளன. ஆனால் தலைவியின் காதலைச் சொல்வதோ, மதுரைச் சொக்கநாதரின் பெருமையைச் சொல்வதோ முக்கியமல்ல. தமிழ்தான் இந்த நூலின் தலைமைப் பொருள். “துறவாதே சேர்ந்து சுகாநந்தம் நல்க மறவாதே தூது சொல்லி வா” என்று வழக்கமாகத் தலைவி தூது விடும் பாங்கில் அமைந்தாலும், தமிழே நம் கவனத்தை யெல்லாம் ஈர்த்துக் கொள்கிறது. “அரியா சனமுனக்கே யானால் உனக்குச்  சரியாரும் உண்டோ தமிழே - விரிவார்  திகழ்பா ஒரு நான்குஞ் செய்யுள்வரம் பாகப்  புகழ்பா வினங்கள்மடைப் போக்கா - ........  தித்தித்குந் தெள்ளமுதாய்த் தெள்ளமுதின் மேலான  முத்திக் கனியே என் முத்தமிழே - புத்திக்குள்  உண்ணப் படுந்தேனே உன்னோ டுவந்துரைக்கும்  விண்ணப்பம் உண்டு விளம்பக் கேள்................     “இருந்தமிழே உன்னால் இருந்தேன் இமையோர் விருந்தமிழ்தம் என்றாலும் வேண்டேன்” -என்று  தமிழின் பெருமைகளைக் கூறித் தமிழால் மட்டுமே தாம் இருப்பதாகச் சொல்லும் பகுதி போற்றத்தக்கது. புலவரின் தூது: சங்க இலக்கியங்களில் ஒன்றாகிய புறநானூறு என்ற நூலில் தூது அமைப்பில் உள்ள பாடல்:                                       அன்னச் சேவல் அன்னச் சேவல் ஆடுகொள் வென்றி அடுபோர் அண்ணல் நாடு தலை அளிக்கும் ஒண்முகம் போலக் கோடு கூடு மதியம் முகிழ்நிலா விளங்கும் மையல் மாலையாங் கையறுபு இனையக் குமரி அம் பெரும்துறை அயிரை மாந்தி வடமலை பெயர்குவை ஆயின் இடையது சோழ நன்னாட்டுப் படினே கோழி உயர்நிலை மாடத்துக் குறும்பறை அசைஇ வாயில் விடாது கோயில் புக்கு எம் பெரும் கோக் கிள்ளி கேட்க இரும் பிசிர் ஆந்தை அடி உறை எனினே மாண்ட நின் இன்புறு பேடை அணியத்தன் நண்புறு நன்கலம் நல்குவன் நினக்கே (புறநானூறு : 67)                              இந்தப் பாடல் பிசிராந்தையார் என்ற புலவர் பாடியது. அவர், வானத்தில் பறந்து செல்லும் அன்னச் சேவலைப் (ஆண் அன்னத்தை) பார்த்து அன்னச்சேவலே! அன்னச் சேவலே! என்று அழைக்கிறார். அப்பொழுது மாலைநேரம். எப்படிப்பட்ட மாலை நேரம்? நிலவொளி வீசும். துணையைப் பிரிந்த வாழ்வோரை மயங்கச் செய்யும் மாலை நேரம். அன்னச் சேவலானது தெற்குத் திசையில் உள்ள குமரித் துறையில் உள்ள அயிரை என்ற மீன்களைத் தின்று விட்டுச் செல்கின்றது. அப்போது பிசிர் ஆந்தையார் அந்த அன்னச் சேவலிடம் தன் செய்தியைக் கூறுகின்றார். தூதுவனாக அன்னச் சேவல்:                            அன்னச் சேவலே!  நீ வடதிசையில் உள்ள இமயமலைக்குப் போகின்றாயா?  அவ்வாறு போவாய் ஆயின் இமயமலைக்கும் குமரித் துறைக்கும் இடையில் உறையூர் என்ற ஊர் உள்ளது.  இந்த ஊர் சோழ நாட்டில் உள்ளது.  நீ உறையூருக்குச் சென்றால் அங்கு உள்ள அரண்மனையின் உயர்ந்த மாடத்தில் தங்க வேண்டும்;  அங்கு வாயில் காவல்கள் இருப்பர்.              எனவே, அவர்களுக்கு உணர்த்தாது நீ அரண்மனையின் உள்ளே செல்ல வேண்டும்; அங்கு என் மன்னனாகிய கிள்ளி என்பவன் இருப்பான். அவன் கேட்கும்படி பெரிய பிசிர் என்ற ஊரில் உள்ள ஆந்தையின் அடியில் வாழ்வேன் என்று கூறவேண்டும். அவ்வாறு நீ கூறிய உடன் அவன் மனம் நெகிழ்ந்து உன் பெட்டை அன்னம் அணிவதற்கு நல்ல அணிகலன்களாய்த் தருவான் என்று பிசிர் ஆந்தையார் கூறுகின்றார்.  தூது நூல்கள்   கி.பி. 14ஆம் நூற்றாண்டில் தோன்றிய நெஞ்சுவிடு தூது என்ற நூலைத் தொடர்ந்து தமிழ் விடு தூது, அன்னம் விடு தூது, மேகம் விடு தூது, காக்கை விடு தூது, பழையது விடு தூது, மான் விடு தூது, கிள்ளை விடு தூது போன்று நூற்று ஐம்பதற்கும் மேற்பட்ட தூது நூல்கள் தோன்றியுள்ளன. -மாறாத அன்புடன்,  மணவை ஜேம்ஸ்.

	.